Powakacyjny Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie rejonu Anglia Południowa i Walia 2025
„Dni Wspólnoty to dla nas zawsze okazja do spotkania z drugim człowiekiem, z jego doświadczaniem i przeżywaniem wiary. Chyba dużo bardziej teraz niż kiedyś doceniamy ich wartość na drodze formacji.” (Agnieszka)
Powakacyjny Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie w rejonie Anglia Południowa i Walia odbył się w połowie października w Parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Reading, w hrabstwie Berkshire. Zgromadził kręgi Domowego Kościoła, jak dotąd jedynej wspólnoty Ruchu Światło-Życie działającej w naszym rejonie.
Z wielu powodów był to dzień szczególny.
Dzięki otwartości i zaangażowaniu swojego duszpasterza, księdza Rafała Jarosławskiego, jak i uczestników kręgu, gościł nas jeden z najmłodszych kręgów naszego rejonu, który zaledwie niecały rok temu rozpoczął przygodę z Domowym Kościołem, a obecnie jest na etapie pilotowania.
Dla wielu był to pierwszy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie, w którym uczestniczyli. Dla nas, był to pierwszy dzień wspólnoty od czasu naszego wyboru na parę rejonową pod koniec czerwca tego roku oraz pierwszy, jaki organizowaliśmy poza miejscem naszego zamieszkania czy spotkań naszego rodzimego kręgu (blisko 160 km dalej).
Każdy usłużył jak mógł, współtworząc przestrzeń spotkania z Panem Bogiem i innymi, za co jesteśmy bardzo wdzięczni. W organizację i wspólne przygotowania żywo włączyły się kręgi z Londynu, skąd do Reading przyjeżdża para pilotująca, jak też kręgi ze Slough, Brighton i Bournemouth, obszaru objętego naszą bezpośrednią opieką jako pary rejonowej (ze względu na rozległość geograficzną, nasz rejon składa się z pięciu obszarów; w pozostałych czterech pomocą służą pary łącznikowe).
Po wzywaniu Ducha Świętego i zawiązaniu wspólnoty, Statio przeniosło nas do Krościenka. Zatrzymanie się przy grobie księdza Franciszka w jednych wzbudziło wspomnienia, a innych wzruszenia lub zaciekawienie.
Uważne i spokojne skupienie na poruszanych treściach umożliwiła nam diakonia wychowawcza, która pięknie zatroszczyła się o nasze dzieci. Zgodnemu współdziałaniu nie przeszkodził fakt, że był to team złożony z wiernych z trzech różnych miast i parafii; wielu z nich zetknęło się już z Domowym Kościołem na różnych etapach swojego życia.
Muzycznie również byliśmy wyróżnieni: w pierwszej części Dnia Wspólnoty posługiwał zespół ‘Źródło’, popołudniu zaś zespół z Parafii Św. Jana Pawła II w Londynie, przewodząc nam w chwaleniu Pana (oba zespoły związane są z kręgami DK).
Wybrzmiałe w konferencji refleksje o ewangelizacji oraz relacji uczeń-misjonarz mocno rezonowały podczas spotkań w grupach, poprzedzone i wzmocnione podzieleniem się tym jak postrzegamy samych siebie, tego, kim jestem oraz kim jestem dla Jezusa. Entuzjastycznie przyjęta została aktywizująca forma tej pracy: namysł i własne notatki poszerzone o burzę mózgów i wspólną syntezę poszczególnych wypowiedzi utworzyły osobisty i złożony obraz tematu, szerzej rozwinięty jeszcze podczas homilii na Mszy Świętej wieńczącej ten wspólnie spędzony dzień.
Zrozumieliśmy, że uczeń, aby wytrwale postępować za swoim Mistrzem, nieustannie, wobec kolejnych wyzwań i prób, potrzebuje coraz lepiej i głębiej poznawać Go i zawierzać Mu wszystko. Jezus-Mistrz zawsze nas szuka, zaprasza i wspomaga, ale Jego drogi raz po raz przekraczają nasze przyzwyczajenia i pojmowanie, dlatego nierzadko stawiają nas wobec kryzysów, poprzez które – jeśli szczerze do Niego przylgniemy i szukając Jego woli pozwolimy Mu działać – On przeformułowuje nasze serce, zmienia dotychczasowe myślenie i działania, wyzwala nas z pychy i egoizmu i otwiera nam oczy, a przez to – uzdalnia do misji. Misjonarz nigdy nie może przestać być uczniem, inaczej sprzeniewierzyłby się swojemu powołaniu i podważył fundament, na którym buduje i stoi. Uczeń-Misjonarz stale dojrzewa, weryfikując i korygując swoje przekonania i postawę przez przeglądanie się w Słowie, oczach i sercu Stwórcy.
Jednym z kluczowych momentów tego dnia wspólnoty była modlitwa przyjęcia Jezusa Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela, włączona pod koniec adoracji i Namiotu Spotkania z uwagi na cztery małżeństwa, które właśnie zakończyły etap ewangelizacji. Dla wszystkich, była to okazja odnowienia swojego przymierza z Nim i ponowienia wyboru, na którym opieramy swoje życie.
Chcemy podzielić się wielką radością z tego, że podczas Mszy Świętej kolejne dwie osoby złożyły deklaracje przyłączenia się do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Modlimy się, by to dzieło rosło i przynosiło obfity owoc.
Umocnieni Słowem i Ciałem Pańskim, wspólną modlitwą oraz świadectwem tych, którym w ostatnich miesiącach udało się uczestniczyć w rekolekcjach DK oraz w szczególny sposób doświadczyć Bożego działania, długo cieszyliśmy się rozmowami podczas złożonej z darów stołu smakowitej agapy, która zakończyła nasze spotkanie. Pokrzepieni duchem i ciałem, wróciliśmy do domów, by w naszej codzienności być uczniem i misjonarzem Tego, który nas powołuje i posyła.
Niech nam Pan w tym błogosławi!
Halina i Mariusz
